Over Paniekaanvallen

Het overvalt mij iedere keer weer. 

Wij hebben een fijne avond en dan ineens… 
We lachen, praten, hebben naar onze zin. En dan is daar ineens de schok en mijn hartslag gaat omhoog. Ik voel mijn hartslag in mijn keel. ongemerkt voel ik zo onopvallend mogelijk mijn hals slagader. Ik krijg koude handen en ik merk diep in mij dat mijn spieren willen samentrekken. 

“rustig blijven Kim, er is niets aan de hand” zeg ik tegen mijzelf in gedachten. Een techniek die van een van mijn mental coaches geleerd heb… maar ik weet wel beter, dit keer werkt het niet. 

Ook al zitten wij op zonnig ibiza, maar ik krijg het steenkoud en eigenlijk is iedere prikkel teveel. Ik krijg kramp in mijn onderbuik. 

Dit is de laatste avond van onze vakantie. Onze laatste avondje samen en ik dwing mijzelf om te bijven zitten. 

Vluchtig scan ik mijn toilettas in mijn hotelkamer; Heb ik “ iets “ bij me? Natuurlijk niet. Dit gevoel is zo lang geleden, dat ik er al een tijd niet meer aan denk om “ voor de zekerheid” iets mee te nemen. De homeopatische druppels met valeriaan waar ik rustig van word, dat mijn zenuwstelsel kan kalmeren. Waarmee ik weer in slaap val en uiteindelijk wakker word alsof er niets gebeurd is. 

Mijn ego probeert het nog even “Oh nee,het zal toch niet je hart zijn?”? maar ik weet nu wel beter. Dit keer is dat niet mijn trigger. En mijn innerlijke kracht drukt het direct de kop in! Nee! natuurlijk niet. Er is niets. Dit is gewoon een vergissing. 

Ondertussen blijft mijn hartslag hoog en de kramp in mijn onderbuik wordt dwingender. Ik tel mijn ademhaling, nee ik hyperventileer niet.

Naast mij merkt mijn man dat ik onrustig word en ook mijn broer tegenover mij ziet ik dat ik (toch niet zo onopvallend) mijn hartslag aan het checken ben, eerst mijn hals, dan mijn pols. 

Ik vraag mijn man of hij me even naar het het huisje wil brengen. Mijn broer grijpt mijn hand, ook hij kent dit maar al te goed. 

Ik knijp even terug en zeg dat het wel weer goed komt. Ik moet even alleen zijn. Alleen even ik, alleen even mijn mijzelf, zonder prikkels, met wc en mijn essentiële olien. 

Terwijl Roger en ik teruglopen zeg ik tegen hem dat ik oprecht niet weet wat dit getriggerd heeft. Dat weet ik eigenlijk nooit. Het overvalt mij, keer op keer. Het verschil dit keer is dat ik weet wat het is, ik herken het en ik ga het niet meer uit de weg. Het belemmert mij niet in mijn dagelijkse leven en weerhoudt mij al helemaal niet om dingen te doen. 

Als ik probeer mijn gedachten te kalmeren krijg ik vanzelf het antwoord; ik ben op vakantie en heb mijzelf dit keer “gedwongen” om echt even helemaal niets te doen. En dus op dag 3 komt mijn hoofd op rust, tot stilstand en geeft het een reactie. 

Wij komen bij het huisje, geen manlief een kus. “Het komt echt goed, laat mij maar”. Hij gaat terug en ik trek mij terug op de badkamer. Voor mijn gevoel komt er voor 3 dagen uit. stress? Ook dit is vaste prik. Wanneer mijn lichaam richting een paniek aanval gaat, moet alles eruit. Daarna ben ik moe. Geen homeopatische druppels. Gelukkig wel mijn olie. Dus die breng ik op. 

Ik ga naar buiten, de airco is te koud. En daar wordt het trillen niet minder van. 

Ik voel aan mijn halsslag ader - Had ik mijn apple watch maar bij, dan wist ik het precies. 

Langzaam maar zeker wordt mijn hartslag rustiger, het bonken wordt minder. Nu ben ik moe. Kapot. Ik drink nog wat water en ga dan in mijn bed liggen; met mijn trui, broek en sokken aan, want warm ben ik nog zeker niet. 

Slapen. 

Morgen is er weer een dag

Niet veel later hoor ik ergens ver weg mijn man thuis komen. Hij gaat naast mij liggen en slaat een arm om mij heen. “gaat het lieverd” 

“ ja mop, morgen, morgen is het weer goed” 

gelukkig val ik in slaap en doet mijn lichaam de rest. 

Morgen is er weer een nieuwe dag. 

Ook nu weer geld; jij bent niet de enige

Ik heb zo vaak gedacht dat ik de enige was die op een bepaalde manier naar zichzelf keek, of dat ik de enige was die regelmatig last van angstaanvallen had. .

Maar op het moment dat ik dit bespreekbaar maakte, bleek dat helemaal niet zo te zijn.

En zijn er juist verbazingwekkend veel mensen die met die dezelfde dingen aanlopen als jij.

Zo ook bijvoorbeeld met paniekaanvallen.In het verleden had ik best regelmatig last van een paniekaanval en net overviel mij altijd in mijn slaap.In de loop der jaren heb ik verschillende therapeuten en coaches daarover gesproken en heb ik een manier gevonden om daarmee om te gaan.Ook hier blijkt maar weer, hoe ontzettend.Sterk je eigen brein is.Wist jij namelijk?Dat jij net zo goed tegen jezelf kan praten als dat jij bijvoorbeeld tegen je kind praat?Dat wanneer jij je kind?Zegt dat hij of zij iets niet of wel mag doen.Dat je dat ook tegen jezelf kunt zeggen.

De Bioscoop

Vergelijk het maar eens met een bezoekje aan de bioscoop: Je kijkt naar een hele spannende film, laten we zeggen een thriller, op een zeker moment gebeurd er iets in de film, waardoor je enorm schrikt: Je hartslag gaat omhoog, je adem stokt in je keel.

En de adrenaline raast door je lijf.

Maar omdat jij weet dat je In de bioscoop zit, en omdat jij daardoor je onderbewustzijn een soort van signaal geeft dat alles ok is, en je weet dat de film waar jij naar kijkt deze reactie veroorzaakt, reguleert je lichaam (in dit geval je amygdala, het reptielenbrein) zichzelf en wordt keert de rust terug in je lijf. 

Maar stel nou dat dit op een willekeurig moment op een dag gebeurt; iets maakt dat je amygdala iets opvangt waardoor je diezelfde reactie krijgt; je hartslag schiet omhoog, je mond wordt droog, een kriebel in je buik die vanuit onderin je rug via je ruggenwervels omhoog kruipt richting je nek, je wordt onrustig en kijkt schichtig om je heen.  

Ogenschijnlijk vanuit het niks kan het maar zo zijn dat dit een trigger is voor een paniekaanval. Je weet niet wat je overkomt. De angst wordt groter en voordat je het weet schiet in je naar een hyperventilatie en wordt het van kwaad naar erger. 

Frits Löhnen
Een van mijn leraren/mental coaches, Frits Lohnen (1938 - 2015), leerde mij dat ik mijzelf kan “toespreken”. En ik ben heel eenvoudig begonnen, namelijk met de zogenaamde “WIM” methode; 

Wat is er aan de hand?

Is dat nou echt zo erg?

Maak je niet zo druk!

Het briljante van deze methode is dat ik het nu ook heel vaak bij mijn 13 jarige puber gebruik; wanneer zij zich bijvoorbeeld druk maakt om een toets op school of wanneer zij een presentatie moet geven.

Wat is er aan de hand? Waarom maak jij je zo druk? Wat zou er kunnen gebeuren?
Is dat nou echt zo erg?
Maak je niet zo druk !

Maar het heeft haar bijvoorbeeld ook geholpen om “los” te komen van haar ADD (je hebt ADD maar je bent het niet) 

Voordat ik hier veel verder op inga, ga ik terug naar waar ik begon; Jij bent sterk en je brein/gedachten zijn dat ook. Het kan je helpen om angsten te reguleren. 

Ik daag jou uit; de volgende keer dat jij in bed ligt en niet kunt slapen; spreek jezelf dan toe alsof je een (klein) kind bent; “Kom op, nou is het mooi geweest. Nu ga je lekker slapen” 

Hardop alsof je het tegen iemand anders hebt. 

Hoe snel ben jij daarna in slaap gevallen?